Udha e pashkelur_Robert Frost

Dy udhë para meje prisnin pyllit të blertë,

O Zot kë të merrja e kë të duhej të lija?

Ishte një vendim që kurrë nuk kishte kthim

Ato ishin dy udhë, unë kisha veç një jetë

E një jetë s’ mjaftonte të shkoja në të dyja…

U nisa në njërën udhë, pa më të voglën drojë

Qe udhë e shkelur rrallë, tjetra më e lehtë ish

Donte mijëra mundime që s’rrëfehen dot me gojë

E udha që s’mora qe më e lehtë njëqindfish

E ja! sikur i kam të dyja udhët përpara

Sikur sot më duhet të zgjedh si atëherë

Oh, e di fort mirë se nuk ka kthim prapa

Ndër të gjitha zgjedhjet s’heq dorë kurrë nga e para

Edhe sikur të zgjidhja sërish një mijë herë!

Në fund fare, do t’kem çfarë të rrëfejë në jetë

Si jeta m’u mbush me më t’vështirin udhëtim

Dy udhë më prisnin pyllit të  blertë - e unë

Mora njërën udhë - atë që zgjidhte rrallëkush

Ajo udhë e pashkelur m’i dha jetës kuptim!

  
                                                                                      Përktheu: Granit Zela