Nuk mund të ikësh pa kthim në të bekuarën natë

Të moçmit shfryjnë furi e flakë në zgrip të ditës

Thuaji jo fikjes pak e nga pak të dritës

Të urtët fort mirë e dinë se të natës-gjumë jemi

Ngase të tyret fjalë s’lënë gjurmë, prapëseprapë

Thuaji jo fikjes pak e nga pak të dritës.

Zemërmirëve, me bëmat e tyre të zhbëshme

Si gjëra të ujshme në det u tretet gjithçka,

Thuaji jo fikjes pak e nga pak të dritës.

Të egjrit botëpushtues që gjer në diell vanë

Vonë vreri e pendesa i kaplon tejendanë,

Thuaji jo fikjes pak e nga pak të dritës.

Pikëllimtarëve, në fundjetë, që ndjejnë veç verbim

Shkëndija u dalin prej sysh të terrtë e gëzim

Thuaji jo fikjes pak e nga pak të dritës.

Dhe ti ati im i ngratë, në shtratin ku jepet shpirt

Jepma uratën a mallkomë por ki mëshirë për tët bir

Thuaji jo fikjes pak e nga pak të dritës.

Dylan Thomas (1914-1953)

Shqipëroi: Granit Zela

Shkrime-Përkthime