Idhuj
pa krena tash duam t’ju tërbojmë
të
çoheni rrënojash ku jeni plandosur
se
kur pluhur i juej t’jetë davaritë, më pas
n’at
çast të mbramë terri do jetë sosur
kanga
jonë nuk mundet me u prangosë
prej
thundrës së k’saj nate as nga terri
censorët
bufatorikë ngërdheshja e palaços
kutërbon
duhmë helmi e vreri
sokratë
të vuajtur në kohna derrash të kënaqun
që
zhgrryhen pështirshëm e hungërijnë sot
lavdue
kjofshi o vullkane të pashfaqun!
llavë
e tyre e zjarrtë neve na përvlon
diku
bien trumbetat..dëgjojini…atje larg
O
janë shpirtrat tanë që enden në terr!
nji
erë e ngrohtë hyjnore i ngre lart e i merr
n’ato
vise ku drita verbueshëm shkëlqen
t’shqetsuem
enden rrugëve të botës
Shkrimtarët
në Terr por Agim i Ri
do
shndrisë mbi këta Engjuj të Golgotës
sikurse
mbi botën e vargjeve do shndrijë
ty
Dritë ta kam falë zemrën edhe shpirtin
se
ti vrullshëm mbushe kraharorin tim
i
namun paskam qenë me mbetë n’terr t’harrimit
kangë
e pakëndueme e përvlueme në gji
Comments
Post a Comment