sa më shumë të ngjitesh malit tënd përpjetë
mbi ty pajadâ shkrepëtijnë rrufetë
malin ku flijon djerr kanë me e djegë
toka ku ti shkel kthyer në tokë të shkretë
të të zhbëjnë duan të të çojnë në zgrip
turmë e mediokërve mësyn në Olimp
trutredhur gojëmarrun rrokatet është turmë!
krra krrra veç krrokasin pa ndalur është turmë!
shpifin e përbaltin me zemërim e zhurmë
është turmë! është turmë! është turmë!
sheh me hidhërim si bëhen të marrë
mandej njëfarësoj gazi të kap një çast
turmë e mediokërve me turr të paparë
rreth Olimpit sillet mbushur me maraz
ata janë të egër me helm buzë për buzë
psall përçart sytë zgllap prijësi i tribusë
sikur ka dashni për jetë e për mot
është njëri ndër ta që të urren më fort
ai do që sytë të ti nxjerrë me dorë
prijësi i tribusë është kryemizor
mezi pret një rast i panginjur kurrë
mu përpara turmës zemrën të ta shkul
ç’prej fronit ku rri krejtekrejt n’vetmi
fronti i liliputëve ndjell zi e mëni
askurrnjë nuk mundet të ngjitet Atje Lart
rreken e rropaten por nuk kanë kurrë fat
nuk është veç vetmia që përzishëm mbyt
litar i zilisë i shtrëngon në fyt
gjeniu në Olimp prijësi në tribunë
ai ngriti faltore ata zjarrin i vunë
u mblodhën mediokrit formuan një turmë
pafund kundër tij vrer vollën ditë e natë
pas njërës fushatë një tjetër fushatë
sikur kundër Tebës u hodhën të shtatë
vërsulen të shqyejnë të të zhbëjnë gjeni
shkelmojnë e shkretojnë derdhin helm të zi
ajo është turmë që zhduket me turp
mes vesën e një agu një dhimbje në trup
një plagë që zgjerohet e shpirtin e vret
gjeni i mallkuar me plagën e vet
Comments
Post a Comment