Askurrkënd s’kam dashur si ty gjer më tash

askurrkënd s’kam dashur si ty gjer më tash
s’kam qasur ndanë meje asfare të tjerë
pa m’u dhimbsur kohën e kam bjerrë prore
gjersa të jem gjallë
gjersa të kem frymë
s’do mundem të dua si ti kësodore

fillikat në botë prej gjithkujt shpërfillur
kjo jetë nëpërduket zbehtane shkretane
kam ngasje t’i kqyr gjestet trillane
fërgëllimë të kurmit tashmë beftë rritur

liqejt pa mjelmat e humbin kuptimin
poashtu si mjelmat nuk bëjnë pa liqej
askurrëndonjëherë s’do mundem të gjej
si gonxhen e gjirit në vlug të shpërthimit

çfarë bën ti me ikjen nga koha në kohë?
s’do gaboj sërish me ty tash e mbrapa
do rrekem t’i harroj flokët e prajta
më s’mbrami tek shuhet dielli mbrëmjesor

askush si ne të dy mos dashtë kurrë mbi tokë!
degë shelgjesh mbi krye do t’i thur gërshetë
buzën pa ta puthur kurmin pa ta prekë
askush s’mund të thotë se s’kemi me vdekë
do t’heshtësh atëbotë ti si një toskë
në  të njëjtin varr do kujoj si gegë